در قدیم در مکتب اصفهان  شروع دستگاه شور را از مقطعی می دانستند که در حقیقت وارد  سلمک می شدیم و بر این عقیده بودند  که شروع درآمد قبل از سلمک یکی از گوشه های شور است که دیگران آن را به عنوان رهاوی می شناسند و طبیعتأ شور و شهنازی که در قدیم نوازندگان می نواختند شروع گام شور از مقطع سلمک به بعد بوده امروز در بین اساتید مکتب اصفهان مانند استاد بزرگ کسایی رهاوی در بعضی از مقاطع بصورت درآمد اجرا می شود    اختلافی که مکتب اصفهان با سایر ردیفهای   موجود دارد در دانگ اول شور بوده و وقتی وارد دانگ دوم شور می شویم  از مرز شهناز به بعد امروزه به نام رضوی آمده که در مکتب اصفهان آن را سلمک می گویند. از سلمک به قرچه رفتن را که بصورت حرکات پلکانی است در ردیفهای دیگر به نام شهناز آمده که در مکتب اصفهان سلمک به قرچه نام دارد.
در مکتب اصفهان دستان العرب را نوعی درآمد ابوعطا می شناسند ولی در ردیف موجود به نوعی تحریرپله ای می شناسند.در ردیفهای موجود گوشه مهربانی در آواز ترک را ماورائ النهر می گویند. امروزه گوشه جامه داران را در مکتب اصفهان گوشه افشار می نامند در ماهور گوشه آذرربایجانی را مراد خوانی می گویند.منظورمکتب اصفهان است در مکتب اصفهان کرشمه در شوشتری را میگلی می گویند. گوشه کاشی را چوپانی می نامند.

گوشه راک عبدالله که در شیوه اصفهان در بیات ترک ..ماهور -دشتی و حجاز ابوعطا اجرا می کنند در ردیف موجود در پرده بیداد در گام همایون اجرا می شود . در مکتب اصفهان  دستگاه راست پنجگاه را دستگاهی مستقل نمی دانند  و در آمد راست را نوعی داد خوانی می خوانند و پنجگاه را نوعی  فیلی خوانی .